you got wires, I got pain.

bazan pisikopat gibi athlete 'in "wires" adlı şarkısnı dinliyorum ..peşpeşe 23525 kez .. çünkü annemi özledğimde hissettiğim neyse aynısı onda var,, hissetmek yerine dinliyorum.. bazan buna ihtiyacımız oluyor..birinin bizim yerimize ne hissettiğimizi( hissedebileceğimizi ya da ) söyleme kabiliyeti.. bu kimsede yok evet .. keşke olsa ... zihin okumaya girdiğinden caiz olmazdı bence ..bi şarkıda falan tesadüf etmesi en sağlıklısı.
adamın bebeği ufak bi solunum sorunundan dolayı küvözde tutuluyor doğduktan sonra , tam  eve dönerken hastaneden arıyolar bi sorun çıktı, gelin .. diye tüm yol boyunca (ki o yol  saatler sürmüş gibi gelir) ne düşüdüyse bunu yazmış bu şarkıda joel pott .. ne eksiği ne fazlası var..onu bırak  koridorundan tut, otomatik kapılarına kadar yazmış adam.. al sana cerrahpaşa.. bi de krismıs layts falan  diyür  allahsız  direk acilde geçirdiğimiz 2002 yılbaşısına link atıyorum haliyle ... volkan konak'ın babası için cerrahpaşa bilmemne şarkısını yazdığı acıyla da aynı ama işte ben onun ilk saniyesine bile tahammül edemiyorum demek ki ben  acımı bir brit gibin yaşıyorum :P zaten tüm o laz şivesine falan 2 yılda doydum, almiyim...  kendilerinde varolduğunu düşündükleri ve tüm saçmalıklarına kılıf olarak uydurdukları bi sürü yanılsama misal zeka ?!, espri kabiliyeti ???!!!! vs vs .... henüz tek bir tanesinde görmedim.( benim denk geldiklerimde yok dedik.. bi şekil okuyan bi laz carlamasın hiç çekemem...ona bakarsan beyim de laz ama hiç laz gibi deel allahtan yoksa anlaşamazdık bu kadar net.)

konu dağıldı ... annemi özledim hatta keşke olsaydı da akşam bize gelseydi  (ama gelmezdi, hayatta gelmezdi soğuk nevale bir insan olduğu için(şindinin cool'una tekabül edüyür) ve yuksek ihtimal  - yoruluyosunuz, beyinle takıl benim ne işim var sizle yeaa diyecegi icin -aha aynen bu.. )

ağzına *ıçiim bana kızmasını bile özledim .. birlikte boş boş dolanmayı evden çıkıp kendimi kah kilyosta kah karasu'da (?) kah polonezköy de ev bakarken falan bulmayı, bakırköy'den sıkılıp 2 gün içinde sinanoba'ya taşınmamızı, hiç beklenmedik anda yaptığı esprileri ve o esnada asla ve asla mesafeli  duruşundan taviz vermemesini, ona yalaklanmayı, sonracıma balkonda ona gelecekteki ve o zamanki manitalarım hakkında atıp tutmayı iyice kıvamına getridikten sonra kucağına yatıp tv.deki magazin programı falan izlemeyi , hayvannn gibi güzel yemekler yemeyi..işte  bunlar hep yokluk azizim ...

ara ara alıcılarımın ayarı bozuluyür.. normal .. hala görüşebiliyoken bikaç zaman göremedi diye çucuklara edilen sitem sinirimi kaldırıyor ... bu da normal belki de kıskanıyorumdur.. insan kaybettiği noktada eksik kalıyor, topal bi sandalye gibi asla estetik diil yane bi nevi odun gibi hissiz olmak istiyorum .. o eksiklik gözünün içine sokulduğu zaman da hararet yapıyor.

empati kurmayı beceremiyoruz .. ben de yapamıyorum .. babasını kaybetmiş bir arkadaşımın yanında babamla ilgili bi yığın şey anlatmışlığım var gerizekalı gibi, bunu yapmamalıyım. kadınlarla erkekler  aynı tepkiyi vermiyor mesela bunu da hesaba katmak gerek ..bi yığın şey .. özen, dikkat ..ince ayarlar var hayatta ... çok şey var pişmanım; keşke ananem her aradığında telefonuna cevap verebileydim yok iş, yok mesai yok toplantı .. al malak gibi bakıyorum numarasına anca şimdi,  cepten silemedim silmem de ..

olduğumdan daha iyi bir insan olmam gerek.