his maddeden daha gerçek.

annem öldüğünde o kadar hızlı toparlanmam gerekmişti ki tam olarak neye üzüldüğümü bile anlamaıştım..neye kızdığımı, neden yorulduğumu vs...zaten o kadar hızlı da toparlanamadım..doya doya çuvalladım..bazen kaptırıp gitmek en iyisi... gelecek hakkında  en ufak bir fikrim yoktu hala yok nası olabilir ki? ..tek bildiğim artık annesiz bir çocuk olarak yaşıycak ve yüksek ihtimal diğerlerini kıskanıcaktım. bi süre sonra bir evlat gibi de hissetmiyor insan kendini, sanki hiçkimsenin çocuğu olmamışsın ya da hiçkimseye hesap vermeden hep başına buyruk yaşamışsın gibi .. sanırım insanda bi tür ben onsuz da yaşarım iddiası oluyor sonra alışıyosun kendiliğinden yamula yamula ..ne fotoğraflar ne eşyalar ne de mezarlık onun varlığından da, yokluğundan da kıymetli diil..sonuçta maddeler bi noktada işte ...his  maddeden daha gerçek...
falan diye düşünürken bi yandan şu aşağıdaki 3 grubu dinliyorum ..adamların albüm kapaklarından lepiska saçlarına, kedi yavrusu bakışlarından yaylılarına, akorlarına kadar bi bütünlük var yeaa....şindilik russian circles/pg. lost und MONO.  beni biraz tanıyosam sırayla hepsini koyarım ben buraya, ortalık atmosferrik kürek metal poztrakının arka bahçesine döner ..
bu liseli modundan hiçbi zaman kurtulamıcam. 



russian circles ...bu zibidilerden o şey nası çıkıyor ?






pg.lost  ...........

 



pg.lost



MONO .. anlatılmaz yaşanır styla.